iki kopyasi olmasi gereken 21 kromozomdan üç kopya olması yani +1 kromozom eklenmesi ile oluşan genetik bozukluk.
nickimden anlayabileceginiz gibi, down sendromlu bir çocuğun annesiyim. bu başlığı açmamın sebebi, buraya "eksiğimiz yok fazlamız var" fln gibi aşırı olumlu methiyeler düzmek değil. tam tersine o +1 kromozomun çocukta eksiklikler meydana getirdiğinin acı acı farkinda olarak burdayım.. buraya yazacaklarimla çocuğunda down sendromu olan ve fırtınalı duygular yaşayan annelerin kendini suçlu hissetmemesini bu duyguların çok normal olduğunu hissettirmek istiyorum..
evet sevgili anneler, normal bir çocukla ilgili normal hayaller kurarken, kreşidir başarısıdır evliligidir, bir anda kucağınıza hayatta bir çok alanda zorlanacak olan ve hep desteğe ihtiyaç duyacak bir bebek veriyorlar.. 9 ay belki daha fazlasi gözünüzün önünden geçiyor o hayaller yıkılıyor siz de o enkazin altında kalıyorsunuz. ağlamak, bağırmak, bu kabustan uyandirilmak istiyorsunuz ilk başlarda..cocugunuz için deli gibi korkuyorsunuz onu sevmeyecekler dışlayacaklar diye.. ona yeterince destek olabilecekmisiniz, gelişimi ne seviyede olacak, büyük hastalıklar ( down sendromunda hastalik riskleri çok fazla) yaşayacak mı, zeka geriliği ile basedebilecekmiyiz vs... insanlar sizi avutmaya çalışacak, avutmaya çalışırken iyice sacmalayacaklar, hiçbir şey anlamadıkları halde "seni anlıyorum" diyecekler.. herkesten nefret edeceksin, sağlıklı çocuklara bakıp üzülüp ağlayacaksın belki..bu duygularından utanç duyacaksın, ama bunlari hissetmeden de duramayacaksin..kendini taniyamayacaksin, belki 10 sene öncesine dönmek isteyeceksin.. ağlıyorsun diye durumu kabullenemedigini sanacaklar, çocuğundan utandigini sanacaklar...yine herkesten nefret edeceksin.. ama merak etme hissettiğin herşey çok normal, yıkılan hayallerin yerine yenilerini koyabileceğini, elindekini mutlu etmek için elindeki ile mutlu olabileceğini anlayacaksin. belki bi 15 20 günden sonra, minik bebeğine bakıp daha da güçleneceksin..insanlarin garip avuntularina gülüp geçmeyi, sadece gerekli adımları atmayı öğreneceksin.. bir tarafin hep buruk kalacak elbet, ama sağlıklı olmanin rn büyük hediye olduğunu gördükçe yaralarını tamir etmeyi başaracaksın.. eğer bu yaziyi okuyup kendinden birşeyler bulduysan da ben burdayim bana ulaş yaz istedigin kadar ağla dertles..seni ancak başka bir down sendromlu çocuğun annesi gerçekten anlayabilir